Að saga undan sér spýtuna.

Á unglingsárum var mér sögð saga af manni sem hamhleypa var til verka og var að smíða bryggju og gekk vel undan honum. Verkinu var lokið á undra skjótum tíma og einungis smá snikkeringar eftir sögun á endum og öðru sem lagfæra þurfti. Minn maður greip sögina og sagaði endana sem stóðu út af kantinum í burtu með einu handbragði en gerði sér of seint grein fyrir því að hann stóð sjómeginn á þeim spytum sem hann hafði sagað og þar sem hann féll til sjávar blasti handverk hans slétt sagað við honum þegar hann féll framhjá  því í sjóinn þar sem hann fékk kalt bað.

Hvers vegna dettur mér þetta í hug jú það er margt líkt með þessum aðferðum og aðferðum þeirra stjórnvalda sem hér ríkja þau saga undan sér spytunaþau drepa allan nýgræðing og banna nysáningu tækifæra setja lög um allan andskotann en gleyma því algjörlega að menn uppskera eins og þeir sá en hin sorglega staðreynd er sú að það er enginn sáning í gangi. Stjórnvöld eru að saga undan sér spýtuna og munu að lokum falla á eigin aðgerðum að ógleymdum hroka.

Þessari stjórn mun því fara eins og trésmiðnum til forna hún mun sjá handverk sitt þegar hún fellur í djúpið ekki saknað af neinum nema kannski einhverjum búrokrötum en fyrirlitin af fleirum. Handverkið verður heldur ekki fallegt brunnir akrar mannlegrar reisnar þar sem þeir sem eftir eru draga níðþunga skuldavagna vogunarsjóða, fjármagnseiganda og síðan en ekki síst hinar einstöku vítisvélar sinna eigin lífeyrissjóða sem ef rétt er hjá Árna Páli standa í vegi fyrir leiðréttingu á lánum og sjá að  mínu mati helstu vaxtabrotana í því að kaupa fyrirtæki í samkeppni við eigin félagsmenn og leggja veggjöld á nú þegar ofskattpínda alþýuðu landsins.

Neðangreint kemur fram í fréttinni og er athyglisvert útgjöld til þess sem snýr að almenningi eru skorin niður við trog önnur útgjöld standa í stað. Hvaða útgjöld eru það eru það ferðir til Brussel verktaka vinna þóknanlegra mér er spurn.

Í fréttinini segir.

"almenn opinber þjónusta“ lækkar um hálfan milljarð, löggæsla, réttargæsla og öryggismál lækka um tæpar 400 milljónir, heilbrigðismál lækka um 700 milljónir, menningar-, íþrótta- og trúmál um 300 milljónir, almannatryggingar um milljarð og óregluleg útgjöld um 1,4 milljarða. Aðrir útgjaldaliðir standa svo að segja í stað."

Að mínu mati kemst þessi frétt til skila í eftirfarandi setningu. Íslenska þjóði er nú föst í spíral niðurskurðar neikvæðar verðmætasköpunar og annarra atriða sem leiða til víxlverkunar minni verðmætasköpunar og aukins niðurskurðar útgjalda til nauðsynlegra mála þangað til að flestir eru farnir af landi og hinir fara á hausinn.

En þetta er nú bara mín skoðun.

Tekjur ríkisins lækka en gjöld lækka meira