Ég er orðin frekar fúll.

"Pétur, sem telur mjög óheppilegt að svona víðtæk lánskjör hafi reynst ólögleg, bendir á mikilvægi verðtryggingarinnar í sparnaði landsmanna"
Ég tel það als ekki óheppilegt ég tel það glæpsamlegt að menn sem gera lánasamninga hafi að því best verður séð gert það í níu ár það er mjög einbeittur brotavilji að mínu mati. Það að þing hafi ekki stöðvað það er algjört vilja og getuleysi og þarf að skoða í samanburði við aðrar staðreyndir sem nú liggja fyrir.

Eftirfarandi tilvitnun og önnur ummæli henni lík eru síðan orðin þess valdandi að ég og margir fleiri erum orðin hárbreidd frá því að missa stjórnar á skapi okkar og yfirgefa það langlundargeð sem við höfum sýnt. Þetta endalausa kjaftæði um óreiðufólk er ekki nokkrum manni bjóðandi. Fólk eins og ég með venjulegt húsnæðislán 20 ára gamlan bíl RAFHA eldavél og gömul húsgögn er sko ekkert óreiðufólk. Við keyptum ekki hlutabréf við keyptum ekki stofnfjár bréf við stofnuðum ekki einkahlutafélög ó nei. Við spöruðum og borguðum alla uppsveifluna og nú er búið að taka það allt af okkur og meira til. Ég mæli með að háttvirtur þingmaður biðji okkur afsökunar á þessum orðum þangað til getur hann og flokkar skoðanabræðra hans um óreiðufólk ekki búist við atkvæði okkar.
Hér eru þau orð sem fara í taugarnar á mér

"Pétur telur að niðurstaða Hæstaréttar umbuni í reynd þeim sem kusu að sýna ekki ráðdeild í uppsveiflunni."　

„Dómur Hæstaréttar er eins og blaut tuska í andlit sparifjáreiganda. Hann verðlaunar þá sem tóku áhættu, þá sem eyddu og voru óvarkárir í fjármálum".

"Nokkrir sparifjáreigendur hafa hringt í mig og sagt að skilaboð dómsins séu að fólk eigi ekki að vera varkárt í fjármálum og ekki að leggja fyrir. Það á bara að taka áhættu, eyða og bruðla og láta svo bjarga sér.“

Það er nefnilega eitt sem gleymist í öllu þessu það er að það voru ekki nema ákveðnar upphæðir tryggðar í innistæðum en því var breytt hverjum í hag hinu venjulega fólki ó nei heldur þeim sem að áttu stóreignir í þessum stofnunum eignir sem að í mörgum tilfellum mynduðust í bólunni og þegar litið er til baka er ekki annað hægt að hugsa en að sumar þeirra hafi myndast á ansi óvarkárin hátt.

Hið raunverulega óreiðufólk fékk nefnilega allt sitt bætt á kostnað okkar hinna sem vorum að borga okkar skuldir og höndla með raunverulega peninga. Þeir sem að fjárfestu í bólunni og eignuðust glás af ímynduðu fé fengu allt sitt bætt þó að engin lög væru til um það þá var því bara reddað. Af hverju?
Við höfum öll séð útreikninga um þá aðgerð og hvað fáir fengu í raun mikið við þá lagasetningu. Gæti verið að þeir sem settu lögin hafi haft hagsmuna að gæta mér þætti gaman að sjá hvað mikill hluti þeirra sem að stóðu að lagasetningunni átti innistæður yfir lögbundinni upphæð í innlánsstofnunum innistæður sem voru í raun tapaðar en voru sóttar í vasa samborgaranna. Þá var ekki talað um óréttlæti voru það ekki 2 eða 4 prósent sem að högnuðust mest man ekki alveg töluna en hún er ótrúleg það er hvað stór hluti af upphæðinni sem tryggði innistæður fór til fárra einstaklinga í raun.

En þeir hafa sennilega allir verið Guði þóknanlegir. En meðan staðreyndirnar líta svona út frá mínum bæjardyrum séð þá fer ég fram á að vera ekki kallaður óreiðumaður.

Það er síðan eitt sem að mér finnst vanta svör við. Samkvæmt fréttum hótar Deutse Bank málshöfðun ef að lögin eru dæmt ólögleg vegna þess að sá Banki á núna Lýsingu. Þýðir það þá ekki að Deutse Bank sé ábyrgur fyrir þeim skaða og bótum sem að fólk er óréttlæti hefur verið beitt á rétt á. Ég get ekki séð annað en að svo sé ef bankinn telur sig eiga rétt á bótum vegna dómsins hlýtur hann að vera málsaðili og þarf af leiðandi bótaskyldur ekki satt og það fellur ekki á Íslenskan almúga. En ég er ekki sérfróður um þessi mál.

Bruðlurum bjargað